فرشید عابدی گفت: در بحث پیشگیری، پیشگیری اولیه کمتر مورد توجه قرار گرفته است به این معنا که تا فاکتور خطری در انسان ایجاد نشودباید مورد توجه قرار گیرد و شامل گروه سنی صفر تا هشت سال می‌شود.

کودکان زیر ۲ سال به صفحه تلویزیون یا موبایل نگاه نکنند
وی افزود: برای کاهش اضطراب در جامعه ما به یک پیمان همگانی نیاز داریم به طوری که مادران باید هم‌ قسم شوند که کودکان زیر ۲ سال، صفحه تلویزیون یا موبایل نگاه نکنند، ۲ تا ۵ سال فقط یک ساعت حق تماشای تلویزیون در حضور مادر یا پدر را داشته باشد و در سنین بعد آن نیز زمانبندی خودش را دارد که یکی از کارهای بسیار مفید در پیشگیری نخستین است یعنی خانواده مانع می‌شود که اصلاً عامل اضطرابی یا فاکتور خطر برای کودک ایجاد شود.
هزار روزنخست زندگی برای کاهش فاکتورهای خطر است
عابدی گفت:  بخشی از پیشگیری اولیه را پیشگیری آغازین می‌گویند که به سال‌های اولیه زندگی مرتبط است یعنی ۲۷۰ روز رشد جنین در شکم مادر و دو ۳۶۵ روز که روی هم هزار روز نخست زندگی را تشکیل می‌دهد و نه تنها در ایران بلکه در کشورهای دیگر هم مورد توجه قرار گرفته است چرا که بیشترین اثر بخشی را در پی دارد.
افزایش استفاده از وسایل ارتباط جمعی برای کودکان
وی ادامه داد: موضوع، آغوش مادر است؛ کودکی که صفحه نمایشگر نگاه می‌کند در آغوش مادر نیست. مثلاً او را مقابل تلویزیون قرار می‌دهند، این طرح می‌خواهد تغییر نگاهی در سبک زندگی مادران ایجاد کند تا آغوش گرم مادر برای کودکان نهادینه شود و این امر میسر نمی‌شود بجز حذف عواملی که مانع از ایجاد این حالت می‌شود.
به گفته عابدی مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است، بویژه در خصوص استفاده از گوشی‌های همراه هوشمند که در آن سطح ساعتی وجود دارد به نام «زمانی که اعتیادآور» است. مطالعات نشان می‌دهد، استفاده بیش از چهار ساعت در روز از تلفن همراه اعتیاد محسوب می‌شود، افرادی که از تلفن همراه به کرات استفاده می‌کنند بعداً دچار اختلالات اضطرابی، افسردگی و گوشه‌گیری می‌شوند و در این میان اگر فردی از دوران کودکی به استفاده از تلفن همراه عادت کند در آینده دچار سردرد و تا ۲۵ درصد سبب ایجاد اختلالات خواب خواهد شد.
دلایل افزایش هزینه‌های درمان 
معاون پیشگیری و خدمات پایه سلامت سازمان بیمه سلامت ایران ادامه داد: چون هزینه‌های درمان بشدت بالا رفته و بیماری‌های‌ صعب‌العلاج افزایش پیدا کرده است، همین امر سبب شده پیشگیری مهم تلقی شود، به همین منظور در برنامه هفتم توسعه آورده شده است که سازمان‌های بیمه‌گر پایه سلامت مکلف هستند ۵ درصد از اعتبارات‌شان را به پیشگیری اختصاص دهند.